ΑΘΗΝΑ: 6 Απριλίου – 15 Απριλίου 1896
Οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες διοργανώνονται στην Αθήνα. Ανάμεσα στα διάφορα αγωνίσματα ξεχωρίζει το αγώνισμα του μαραθωνίου δρόμου. Νικητής σε αυτό αναδεικνύεται, ένας 24χρονος Μαρουσιώτης νερουλάς, ο Σπύρος Λούης, που με την νίκη του αυτή μετατρέπεται σε ένα διαχρονικό σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων της σύγχρονης εποχής. Ο ίδιος δε ήταν ο πρώτος αθλητής της εποχής του που πήρε τόσα δώρα. Χρήματα, χρυσές αλυσίδες, χρυσό ρολόι, μια ραπτομηχανή, ένα δίκαννο, κούρεμα και ξύρισμα εφ’ όρου ζωής καθώς και ισόβια οδοντιατρική φροντίδα.
ΠΑΡΙΣΙ: 20 Μαΐου – 28 Οκτωβρίου 1900
Ο Αμερικάνος, ιρλανδικής καταγωγής, αστυνομικός Τζον Φλάναγκαν κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στη σφυροβολία. Δύο χρόνια μετά, σε μια συμπλοκή με κακοποιούς, θα τραυματιστεί βαριά και θα μείνει για αρκετό καιρό στο νοσοκομείο. Σε επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες θα αναδειχθεί άλλες δύο φορές ολυμπιονίκης.
ΣΑΙΝΤ ΛΟΥΙΣ: 1 Ιουλίου – 23 Νοεμβρίου 1904
Ο Αμερικανός Τζορτζ Άιζερ, αν και με ξύλινο πόδι, κατακτά στις γυμναστικές ασκήσεις πέντε μετάλλια: δύο χρυσά, δύο ασημένια κι ένα χάλκινο.
Ένα αξιοπερίεργο στους αγώνες αυτούς έγινε στην πυγμαχία. Ένας αμερικανός αθλητής, ο Όλιβερ Κερκ, κέρδισε χρυσό μετάλλιο σε δυο κατηγορίες: τα 54 και τα 57 κιλά. Κι αυτό έγινε γιατί οι αγώνες των δύο κατηγοριών έγιναν με διαφορά τριών μηνών και ο αθλητής είχε αλλάξει σωματικό βάρος.
ΑΘΗΝΑ: 22 Απριλίου – 2 Μαΐου 1906
Η Ολυμπιάδα αυτή δεν αριθμήθηκε ποτέ αφού οι αγώνες της Μεσο-Ολυμπιάδας, όπως ονομάστηκε, έγιναν για να ξεφύγει το διεθνές Ολυμπιακό Κίνημα από το πλέγμα της αποτυχίας των δύο προηγούμενων διοργανώσεων και όχι για το αίτημα της Ελλάδας για μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών στη γενέτειρά τους.
Ο Καναδός Ουίλλιαμ Σέρρινγκ, νικητής στο μαραθώνιο, είχε να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες για να καταφέρει να μαζέψει τα χρήματα που χρειαζόταν για να έρθει από την πατρίδα του στην Ελλάδα και να συμμετέχει στους Ολυμπιακούς. Παραιτήθηκε από την δουλειά του, πήρε δάνεια, έπαιξε στον ιππόδρομο και όταν έφτασε στην Αθήνα δούλεψε στους σιδηροδρόμους.
ΛΟΝΔΙΝΟ: 27 Απριλίου – 31 Οκτωβρίου 1908
Αν και οι Ιταλοί θα διοργάνωναν τους Ολυμπιακούς, η έκρηξη του Βεζούβιου το 1906, με τους νεκρούς, τις ζημιές και το εθνικό πένθος δεν τους επέτρεψαν να τους διοργανώσουν.
Ο ιταλός μαραθωνοδρόμος Ντοράντο Πιέτρι μπαίνει πρώτος στο στάδιο, αλλά η έντονη εξάντληση τον εμποδίζει να τερματίσει.
ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ: 5 Μαΐου – 22 Ιουλίου 1912
Ο Ινδιάνος Τζιμ Θορπ κατέπληξε όλους με τις φανταστικές επιδόσεις του στο δέκαθλο και στο πένταθλο. Ένα χρόνο όμως αργότερα, θεωρήθηκε πως ήταν επαγγελματίας αθλητής και του πήραν πίσω τα μετάλλια. Κάποιοι είχαν ενοχληθεί που δεν ήταν γνήσιος Αμερικανός, αλλά Ινδιάνος.
Στους ίδιους αγώνες, μια ακόμα μορφή που ξεχώρισε ήταν και ο Έλληνας Κώστας Τσικλητήρας, που πήρε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φόρας και το χάλκινο στο ύψος άνευ φόρας.
ΒΕΡΟΛΙΝΟ: 1916
Οι αγώνες του 1916 ματαιώθηκαν λόγω του Α’ Παγκοσμίου πολέμου που είχε ξεσπάσει το 1914. Σύμφωνα με το αρχαίο τυπικό, η Ολυμπιάδα που δεν έγινε ονομάστηκε „Ανολυμπιάδα“ και πήρε κανονικά την αρίθμησή της.
ΑΜΒΕΡΣΑ: 20 Απριλίου – 12 Σεπτεμβρίου 1920
Ο Τζέιμς Σνουκ, μέλος της σκοπευτικής ομάδας των ΗΠΑ στην κατηγορία στρατιωτικού περιστρόφου, κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Ύστερα από χρόνια συλλαμβάνεται για το φόνο της ερωμένης του. Ήταν ένα έγκλημα με σεξουαλικά κίνητρα. Το όργανο με το οποίο έγινε ο φόνος ήταν ένα σφυρί.
Η μορφή πάντως των αγώνων ήταν ο „Φιλανδός-φάντασμα“, ο „γιός του ξυλοκόπου“ ο θρύλος Πάαβο Νούρμι, ο οποίος έμελλε να κερδίσει συνολικά 9 χρυσά και 3 αργυρά σε τρεις Ολυμπιάδες.
ΠΑΡΙΣΙ: 4 Μαΐου – 27 Ιουλίου 1924
Ο Αμερικανός άλτης Ρόμπερτ Τζεντρ, ο οποίος δεν „μπήκε“ στην αμερικάνικη ομάδα του μήκους με απόφαση του αρχιπροπονητή του και χολωμένος δήλωσε συμμετοχή στο πένταθλο. Ο Τζερντ πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο πένταθλο, πηδώντας στο μήκος 7,76 και κάνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ.
ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ: 17 Μαΐου – 12 Αυγούστου 1928
Στους Ολυμπιακούς αγώνες εκείνης της χρονιάς αποφασίστηκε η ελληνική ομάδα, τιμής ένεκεν, να ανοίγει την εναρκτήριο παρέλαση. Για πρώτη φορά επίσης έγινε και η αφή της Ολυμπιακής Φλόγας και η διάρκεια των αγώνων καθορίστηκε σε 15 μέρες, αυτό που ισχύει μέχρι σήμερα. Και για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων συμμετέχουν και γυναίκες.
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ: 30 Ιουλίου – 14 Αυγούστου 1932
Στο ακόντιο (43,68 μ.) και στα εμπόδια (11’ 2,) τα χρυσά μετάλλια κατέκτησε μια αθλήτρια-φαινόμενο, η Μίλντρεντ Ντίντρικσον και ήρθε δεύτερη και στο ύψος (1,64 μ.). Η Ντίντρικσον διέπρεψε με όποιο σπορ ασχολήθηκε και έγινε πρωταθλήτρια στο μπιλιάρδο, στις καταδύσεις, στο μπέιζμπολ και έπαιξε και στην εθνική ομάδα μπάσκετ των ΗΠΑ. Παντρεύτηκε ένα μετανάστη ελληνικής καταγωγής με το όνομα Ζαχαρίου. Με το όνομα αυτό διακρίθηκε στο γκολφ και το τένις και το 1950 ανακυρήχθηκε ως το πιο πολυσύνθετο ταλέντο όλων των εποχών.
Η Πολωνέζα στην καταγωγή και Αμερικανή Στέλλα Γουόλς κερδίζει το χρυσό μετάλλιο στα 100 μ. γυναικών και στην επόμενη Ολυμπιάδα θα πάρει το ασημένιο μετάλλιο στο ίδιο αγώνισμα. Ύστερα από σαράντα χρόνια, σε μια ληστεία σε σούπερ μάρκετ στο Κλίβελαντ, θα σκοτωθεί. Και τότε θα αποκαλυφθεί πως ήταν άνδρας.
ΒΕΡΟΛΙΝΟ: 1 – 16 Αυγούστου 1936
Για πρώτη φορά στην ιστορία των αγώνων, η Ολυμπιακή Φλόγα άναψε στην Ολυμπία και μεταφέρθηκε με σκυταλοδρομία 3.000 νέων στο Βερολίνο.
Ο Τζέσσι Όουενς κερδίζει τέσσερα χρυσά μετάλλια στα 100μ., στα 200μ., στο μήκος και στα 4Χ100. Η σύγκρουση του σούπερ αθλητή των αγώνων Τζέσσι Όουενςμε τον Γερμανό Λουτς Λονγκ στο άλμα εις μήκος ήταν η κορυφαία στιγμή της διοργάνωσης. Με την βοήθεια του Λονγκ – του οποίου τη νίκη επιθυμούσαν διακαώς 100.000 φίλαθλοι στο στάδιο – ο Όουενς κατέκτησε το ένα από τα 4 χρυσά του μετάλλια. Οι δύο αθλητές ανέπτυξαν ιδιαίτερα φιλικές σχέσεις και όταν ο Γερμανός σκοτώθηκε στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, ο Αμερικανός „ανέλαβε“ οικονομικά την οικογένεια του Λονγκ.
ΤΟΚΙΟ: 1936
Ο πόλεμος Ιαπωνίας-Κίνας ανάγκασε τους Ιάπωνες να καταθέσουν την εντολή στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.
ΛΟΝΔΙΝΟ: 1944
Ούτε αυτή η διοργάνωση μπόρεσε να πραγματοποιηθεί αφού ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος δεν είχε τελειώσει.
ΛΟΝΔΙΝΟ: 29 Απριλίου – 14 Αυγούστου 1948
Στους αγώνες του Λονδίνου εμφανίστηκε η „ιπτάμενη νοικοκυρά“, η Ολλανδέζα Φάννυ Μπλάνκερς Κουν, μητέρα δύο παιδιών, που κέρδισε 4 χρυσά μετάλλια στα 100μ., στα 200μ., στα 80μ. εμπόδια και στην σκυταλοδρομία 4Χ100 δημιουργώντας το δικό της θρύλο.
ΕΛΣΙΝΚΙ: 19 Ιουλίου – 3 Αυγούστου 1952
Ο Εμίλ Ζάτοπεκ και η γυναίκα του Ντάνα Ζατόπκοβα κερδίζουν συνολικά 4 χρυσά μετάλλια. Ο Ζάτοπεκ στα 5 και 10 χμ. και στο μαραθώνιο. Η Ζατόπκοβα στο ακόντιο.
Στο Ελσίνκι έκανε και την πρώτη της εμφάνιση η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουγγαρίας με τον Φέρεντς Πούσκας που κέρδισε και το χρυσό μετάλλιο με 2-0 επί της Γιουγκοσλαβίας.
ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ: 22 Νοεμβρίου – 8 Δεκεμβρίου 1956
Συγκινητική ήταν η στιγμή που στο Ολυμπιακό Στάδιο, στην τελετή έναρξης, οι δύο Γερμανίες, Ανατολική και Δυτική, που είχαν χωριστεί από την πολιτική, εμφανίστηκαν ως μία συμμετοχή και οι αθλητές αγωνίστηκαν μαζί, με την ίδια φανέλα και χωρίς να ανακρουστεί ύμνος, αλλά στη θέση του η „Ωδή στη χαρά“ του Μπετόβεν.
ΡΩΜΗ: 25 Αυγούστου – 11 Σεπτεμβρίου 1960
Στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών της Ρώμης ακούστηκε για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός Ύμνος του Σπύρου Σαμαρά, σε στίχους του Κωστή Παλαμά και η Ελλάδα κατακτά το πρώτο της χρυσό μετάλλιο, μετά το 1912, με το πλήρωμα του „Νηρέα“ του σκάφους που με κυβερνήτη τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο κέρδισε στην κατηγορία των „Ντράγκοβν“.
Στον τρίτο μαραθώνιο της ζωής του κερδίζει το χρυσό μετάλλιο ο Αιθίοπας Αμπέμπε Μπικίλα ξυπόλυτος. Ο λεπτοκαμωμένος και λιγομίλητος αθλητής χρειάστηκε να τρέξει όλη την διαδρομή των 42 χιλιομέτρων νύχτα, με τους δρόμους της Ρώμης φωτισμένους από πυρσούς, για το φόβο της πολύ μεγάλης ζέστης.
ΤΟΚΙΟ: 10 – 24 Οκτωβρίου 1964
Μορφή των αγώνων ο „μύθος του δίσκου“ Έρτερ. Ο Αμερικάνος Αλ Έρτερ, κέρδισε χρυσό στο δίσκο φορώντας νάρθηκα στον λαιμό και ειδικές λωρίδες που συγκρατούσαν τα σπασμένα του πλευρά, αφού είχε τραυματιστεί κατά την προετοιμασία του. Με άκυρες και άσχημες βολές ήταν έκτος πριν την πέμπτη βολή. Δαγκώνοντας τα χείλια του από τους πόνους, μπήκε στη βαλβίδα και έριξε αμέσως. Ο δίσκος έφυγε καλά και προσγειώθηκε πάνω στη γραμμή των 61 μέτρων.
ΠΟΛΗ ΜΕΞΙΚΟΥ: 12 – 27 Οκτωβρίου 1968
Ήταν η Ολυμπιάδα των ακραίων γεγονότων - η Πόλη του Μεξικού βρίσκεται σε υψόμετρο 2.500 μέτρων - γιατί ακραίο ήταν και το 8.90 του Μπίμον στα άλμα εις μήκος (το οποίο κράτησε ως παγκόσμιο ρεκόρ 23 ολόκληρα χρόνια), ακραίο και το 43,86 του Έβανς στα 400, ακραία τα εννέα παγκόσμια ρεκόρ που καταρρίγθηκαν κατά την διάρκεια του τριπλούν με τελικό νικητή και ρέκορντμαν το Σοβιετικό Σανέγιεφ με 17,39.
ΜΟΝΑΧΟ: 26 Αυγούστου – 10 Σεπτεμβρίου 1972
Η 20η Ολυμπιάδα καταγράφτηκε ως η πιο μαύρη σελίδα στην Ολυμπιακή ιστορία λόγω της „σφαγής του Μονάχου“. Η ομάδα των 8 ανταρτών του „Μαύρου Σεπτέμβρη“ μπήκε στο ΟΛυμπιακό Χωριό, εισέβαλε στο κτίριο της ισραηλινής αποστολής, εκτέλεσε δύο άτομα, συνέλαβε 9 ομήρους και ζήτησαν την απελευθέρωση 200 Παλαιστινίων που κρατούνταν από τους Ισραηλινούς. Τα αιτήματά τους δεν έγιναν δεκτά. Έφυγαν όλοι, μαζί με τους ομήρους, για το αεροδρόμιο. Οι Γερμανοί „ελεύθεροι σκοπευτές“ έκριναν ότι μπορούσαν να δράσουν και άρχισαν τους πυροβολισμούς. Οι τρομοκράτες σκότωσαν και τους 9 ομήρους. Πέντε τρομοκράτες σκοτώθηκαν αμέσως από τους Γερμανούς και άλλοι 3 συνελήφθηκαν.
Σταρ των αγώνων ο μοναδικός Αμερικανός σούπερ κολυμβητής Μαρκ Σπιτς των 7 χρυσών μεταλλίων, όπως και ο Σοβιετικός Βαλερί Μπορζόφ, θριαμβευτής των 100 και 200 μέτρων.
ΜΟΝΤΡΕΑΛ: 17 Ιουλίου – 1 Αυγούστου 1976
Για πρώτη φορά έγινε στους αγώνες του Μόντρεαλ έλεγχος αντιτόπινγκ για αναβολικά στεροειδή.
Ένα 14χρονο χαριτωμένο κοριτσάκι από την Ρουμανία, η Νάντια Κομανέτσι, ήταν σίγουρα η μορφή των αγώνων. Κέρδισε χρυσά μετάλλια στο σύνθετο ατομικό, στους ασύμμετρους ζυγούς και στην δοκό όπως και ένα χάλκινο στις ασκήσεις εδάφους.
ΜΟΣΧΑ: 19 Ιουλίου – 3 Αυγούστου 1980
Ονομάστηκε η „κουτσουρεμένη Ολυμπιάδα“ μετά το μποϊκοτάζ των ΗΠΑ, Δ. Γερμανίας, Αγγλίας και Γαλλίας, με αφορμή τη σοβιετική εισβολή στο Αφγανιστάν.
Στους αγώνες αυτούς κερδίζει χρυσό ο Στέλιος Μυγιάκης στα 62 κιλά της ελληνορωμαϊκής, ο Χατζηιωαννίδης το χάλκινο στα 63 κιλά της ελεύθερης και ο Τάσος Μπουντούρης το χάλκινο μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα, στην κατηγορία σκαφών τύπου „Σόλλινγκ“.
ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ: 28 Ιουλίου – 12 Αυγούστου 1984
Κύριο στοιχείο της Εικοστής τρίτης Ολυμπιάδας ήταν η απουσία όλων των Ανατολικών χωρών, που απάντησαν με την αποχή τους στο μποΐκότ της Μόσχας από τη Δύση και η εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Αυτήν την χρονιά οι Αμερικανοί διοργανωτές ανακάλυψαν χώρες που δεν υπήρχαν καν ή τις είχαν... εφεύρει.
Ο Αμερικανός Καρλ Λιούις κερδίζει τέσσερα χρυσά μετάλλια στους δρόμους 100 μ. (9,99) και 200 μ. (19,80), στο μήκος (8,54) και στη σκυταλοδρομία 4Χ100. Τρία χρόνια αργότερα, στην κηδεία του πατέρα του, ρίχνει ένα από τα μετάλλια εκείνα μέσα στον τάφο του γονιού του.
Ο ελληνικός αθλητισμός ζει στο Λος Άντζελες τραγικές στιγμές με τα κρούσματα ντόπινγκ της πρωταθλήτριας Ευρώπης στον ακοντισμό Άννας Βερούλη και του αθλητή της άρσης βαρών Σεραφείμ Γραμματικόπουλου.
ΣΕΟΥΛ: 17 Σεπτεμβρίου – 2 Οκτωβρίου 1988
Αν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ ήταν η εντυπωσιακότερη και πιο καλά οργανωμένη διοργάνωση στην ιστορία των αγώνων χαρακτηρίστηκε άδικα ως η „Ολυμπιάδα της ντόπας“. Άδικα γιατί στο Λος Άντζελες είχαν „πιαστεί“ περισσότεροι ντοπαρισμένοι.
Ο Μπεν Τζόνσον κερδίζει, με το παγκόσμιο ρεκόρ των 9,79, τον αγώνα των 100μ. Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, ανακοινώνεται επισήμως πως ο αθλητής είχε βρεθεί να έχει κάνει χρήση απαγορευμένης ουσίας. Το ρεκόρ ακυρώθηκε. Το χρυσό μετάλλιο του αφαιρέθηκε.
ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ: 25 Ιουλίου – 9 Αυγούστου 1992
Στην άρση βαρών ο Πύρρος Δήμας, το Ελληνόπουλο απο την Αλβανία, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 82,5 κιλά. Η τελευταία φράση που είπε ενώ είχε την μπάρα στον αέρα έγινε το δημοφιλέστερο σλόγκαν την Ελλάδα για χρόνια, „Για την Ελλάδα“.
Στο αγώνισμα 100μ. εμπόδια γυναικών, η Βούλα Πατουλίδου κερδίζει το χρυσό μετάλλιο. Αμέσως μετά διασχίζει τον αγωνιστικό χώρο κρατώντας στα χέρια της την ελληνική σημαία, ενώ δηλώνει „Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο“.
„Για την Ελλάδα“ και „Για την Ελλάδα, ρε γαμώτο“. Γιατί είναι μαγκιά και θέλει κότσια να έχεις γεννηθεί σ’ αυτή τη χώρα. Στάση ζωής είναι. Πεπρωμένο.
ΑΤΛΑΝΤΑ: 19 Ιουλίου – 9 Αυγούστου 1996
Οι „αθάνατοι“ του Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ έδωσαν έξι χρόνια πριν τη Χρυσή Ολυμπιάδα στην πρωτεύουσα της κόκα κόλας και του CNN. Μπορεί η Ολυμπιάδα του 1996 για την Ελλάδα αγωνιστικά να ήταν η καλύτερη αγωνιστικά, τέσσερα χρυσά και τέσσερα αργυρά, αλλά αυτή η Ολυμπιάδα μας ανήκε εμάς τους Έλληνες.
Ο Πύρρος Δήμας και ο Κάχι Καχιασβίλι στην άρση βαρών, ο Νίκος Κακλαμανάκης στο γουιντ-σέρφινγκ και ο Γιάννης Μελισσανίδης στις ασκήσεις εδάφους της ενόργανης γυμναστικής κέρδισαν τα 4 ελληνικά χρυσά μετάλλια. Οι αρσιβαρίστες Λεωνίδης, Κόκκας και Σαμπάνης και η Νίκη Μπακογιάννη στο άλμα εις ύψος πήραν τα 4 αργυρά.
